De menselijke wervelkolom bestaat uit 24 individueel bewegende wervels, het heiligbeen en het stuitbeen.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen nekwervels (7 stuks), borstwervels (12 stuks), lendenwervels (5 stuks), het heiligbeen (5 wervels die met elkaar vergroeid zijn), en het staartbeen (4 wervels die met elkaar vergroeid zijn).
De bovenste 7 wervels noemen we de nekwervels (of halswervels). Bijna alle dieren, zelfs de giraffe, hebben 7 nekwervels.
De eerste nekwervel wordt de C1 (of atlas) genoemd. Het is een bijzondere wervel: bovenaan heeft het twee ovale gewrichtsvlakken waarop het hoofd rust. Een zware taak, want het hoofd van een volwassene weegt ongeveer 6 kilo.
De verbinding tussen het hoofd en de atlas wordt ook wel het ja-gewricht genoemd: het maakt ja-knikken mogelijk doordat het hoofd iets naar voren en naar achter op de gewrichtsvlakken kan bewegen.
De tweede wervel wordt de C2 (of axis) genoemd.
Ook dit is een bijzondere wervel. Bovenaan heeft het een omhoogstekend stuk bot, de dens genoemd. De atlas wordt met deze dens (en vele spieren en gewrichtsbanden) op zijn plaats gehouden.
De axis wordt ook wel "de draaier" genoemd. De atlas, en daarmee het hoofd, kunnen rondom de dens draaien, een beweging die overeenkomt met nee-schudden.
Onder de atlas en axis zitten de nekwervels C3 tot en met C7. Dit zijn normale wervels, zonder speciale functie. De C7 is de eerste wervel die bij veel mensen van buitenaf duidelijk zichtbaar is: de punt naar achteren (het doornuitsteeksel) is extra groot.
In en rondom de nek zitten erg veel spieren en gewrichtsbandjes. Die houden de boel bij elkaar, maken bewegingen mogelijk, en beschermen de nek.
De nek is een behoorlijke stevige constructie en kan heel wat verduren. Vallen, een voetbal vol in het gezicht, een klap tegen het hoofd: de nek kan het meestal goed verwerken.
Maar soms is de klap te groot en gaat er echt iets fout.
Allereerst kan de atlas zo sterk naar links of rechts verdraaien, dat er een blokkade ontstaat en de atlas niet meer voldoende terug kan draaien.
Dat noemen we een torsie. Het plaatje (een bovenaanzicht) laat dit zien.
En dan is er de gevreesde whiplash.
Een whiplash is vaak het gevolg van een flinke klap tegen het hoofd of lichaam. De spieren hebben dit onvoldoende op kunnen vangen. Het gevolg kan zijn dat het hoofd zo'n onverwachte beweging gemaakt heeft, dat het niet meer goed op de gewrichtsvlakken van de atlas (C1) staat.
De atlas staat dubbel uit positie.
Het eerste probleem (een torsie) geeft bij aanvang eerder lichtere klachten, maar deze klachten gaan verergeren na verloop van tijd waardoor de noodzaak tot een behandeling ontstaat.
Het tweede probleem (een whiplash) leidt over het algemeen vrij snel tot behoorlijke en complexe klachten. Allerlei therapieën die men probeert falen of brengen slechts tijdelijke verlichting. Patiënten met een echte whiplash zijn vaak radeloos (maar niet reddeloos).
Hier een overzicht van klachten die veel voorkomen.
Ik maak altijd éérst een grondige analyse van je nek. Is er geen ontwrichting dan doe ik niets (en vertrek je zonder te betalen weer).
Maar is er een ontwrichting en kan ik je helpen, dan volgt direct de behandeling. Meestal duurt een behandeling ongeveer 30-45 minuten. Vaak is het verstandig na een week of 6 terug te komen voor een eindcontrole.
De meeste mensen die ik behandel hebben dus niet meet dan 2 behandelingen nodig.